moje wielkie mecze

Na meczu w Malerzowicach Małych znalazłem się … przez pomyłkę. Spotkanie to nie było porywające i zbyt emocjonujące. Gospodarze pewnie wygrali 5:2. Goście, choć z dużo większej miejscowości, to przyjechali w jedenastu i mimo, że nie złapali żadnej czerwonej kartki, to kończyli to spotkanie w dziewięciu.

W ramach powiększania kolekcji zaliczonych stadionów wybrałem się do Lubrzy, gdzie miejscowy LZS podejmował Metalowiec Łambinowice. Gdy na początku II połowy było już 1:3, to pomyślałem, że trafił mi się mecz bez historii. Do tego zaczął padać deszcz, a temperatura spadła do 10 stopni. Jednak pod koniec spotkania emocje były olbrzymie, w tym trochę niezdrowych.

W czasie niedzielnej wizyty rodzinnej zrobiłem mały skok w bok i wyskoczyłem na mecz wałbrzyskiej klasy A. Mecz ten odbył się w Lutomi Dolnej (choć być może, że to już była Lutomia Górna). Skoro goście byli przed tym pojedynkiem wiceliderem, a gospodarze zajmowali XI miejsce, to spodziewałem się wysokiej wygranej tych pierwszych. Stanąłem więc w pierwszej połowie za bramką, na którą atakowali. Tymczasem do przerwy, to Kłos prowadził 1:0. Emocje były do samego końca meczu. Plus dla gospodarzy za prowadzenie cateringu. Kiełbasa dobra i w rozsądnej cenie.

Chcąc w tym roku zaliczyć pierwsze nowe boisko wybrałem się  na mecz LZS Niemysłowice-Dębowiec – Czarni Korfantów. Nie wiem, co mnie skusiło, ale wybór okazał się strzałem w dziesiątkę. Dawno żaden obiekt mnie tak nie oczarował jak ten w Dębowcu. A dokładniej  mówiąc w Prudniku. Raczej tego się nie spodziewałem. Zobaczyłem 10 goli, co w klasie A raczej nie jest czymś wyjątkowym. Za to za niespotykane mogę uznać sposoby celebrowania goli przez miejscowych i wcale nie mam na myśli piłkarzy. Chodzi o … południowoamerykańskich komentatorów.

W ramach „zaliczania” kolejnych boisk udałem się na mecz do Łagiewnik, które są w powiecie dzierżoniowskim. Boisko Zielonych to obiekt nr 218, na którym oglądałem mecz. Mimo, że to była tylko klasa A, to wyprawę uważam za bardzo udaną. Ciekawy stadion, interesujący mecz z sześcioma golami, bardzo oryginalny doping i jeszcze bardziej „wyjątkowy” bilet, to główne wspomnienia z tego wypadu.

Z Sieniawki, gdzie sędzia zaczął mecz 10 minut przed czasem, ruszyłem do Piskorzowa, gdzie zdążyłem na 14.00. Ten mecz też rozegrano w ramach wałbrzyskiej klasy A. Boisko w Piskorzowie jest pięknie położone. Wokół niego widać góry. Trzy lata wcześniej byłem w Ziębicach na meczu tych drużyn, który Sparta wygrała aż 9:0 i miała bardzo dobrze zorganizowany doping. Byłem ciekawy co zobaczę teraz.

W okolicach Wałbrzycha, Dzierżoniowa i Świdnicy można w niedzielę bez problemu pooglądać trzy mecze. Korzystając z przychylności tamtejszych terminarzy na godzinę 12.00 wybrałem się do Sieniawki, gdzie Czarni, w meczu wałbrzyskiej klasy A, podejmowali Polonię Ząbkowice Śląskie. Gdy dotarłem do celu była 11.55 i mecz się w najlepsze toczył. Okazało się, że zaczął się 10 minut przed czasem.

Jacek zaplanował na niedzielę derby Katowic i mecz Piasta z Lechią. Mi przypadło zadanie znaleźć coś pomiędzy, co nie wyrzuci nas za daleko od trasy Katowice – Gliwice. Po konsultacjach z groundhopperem Marcinem wybrałem mecz zabrzańskiej klasy A. Wylądowaliśmy więc w Przyszowicach. Szczerze mówiąc, to wcześniej nawet nie wiedziałem, gdzie taka miejscowość się znajduje. Wybór okazał się trafny.

Oglądając pierwszy raz spotkanie na boisku w Trzeboszowicach zmniejszyłem do sześciu liczbę obiektów piłkarskich powiatu nyskiego, na których jeszcze nie byłem podczas meczu. Okazja była znakomita, bo Trzeboszowice podejmowały sąsiednią wioskę, Dziewiętlice. Trafiłem więc na A-klasowe derby gminy Paczków, które oglądało aż 280 widzów.

Co robi groundhopper, gdy jego żona chce jechać na zakupy do innego miasta? Sprawdza, czy jest tam wtedy jakiś mecz. Jak jest, to ją zawozi. W ten sposób znalazłem się na spotkaniu, który rozegrano na stadionie Groszmalu w Opolu – Groszowicach, gdzie rezerwy Odry podejmowały rezerwy KS-u Krapkowice.

Spędzając 2 dni na Dolnym Śląsku zaplanowałem na niedzielę 3 mecze. Pierwszy z nich, który zaczynał się już o 11.00, to pojedynek wałbrzyskiej klasy, który ja nazwałem „ptasim meczem”. Orzeł kontra Koliber. Na tym meczu nagrałem trochę inny niż zwykle film. Różnica polega na tym, że na żywo umieszczałem tam swój komentarz.

Wałbrzyska klasa A  (grupa II) jest jedną z najciekawszych  lig, w której toczy się niezwykle zacięta walka o awans. Liczą się w niej aż cztery zespoły. Na dwie kolejki przed końcem liderem była Victoria Tuszyn, która miała 66 punktów. Drużyny będące na kolejnych trzech miejscach miały po 65. Były to : Niemczanka Niemcza, Pogoń Pieszyce i Skałki Stolec. Kiedy przeglądając terminarze zobaczyłem, że Niemczanka zagra z Victorią, czyli lider z wiceliderem, to postanowiłem zaliczyć mecz na stadionie w Niemczy.

Pamiętając czasy jak rezerwy Odry Opole grały w IV lidze (prawdziwej IV, a nie tylko z nazwy), postanowiłem zobaczyć ich mecz. Obecnie są liderem klasy A. Odkąd włóczę się po boiskach na żadnym ich meczu nie byłem.  Nie byłem też nigdy na meczu w Wawelnie. W związku z tym postanowiłem upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i pojechałem z żoną na to spotkanie.

Jadąc na mecze do Katowic i Bytomia zaczęliśmy nasze tournée od spotkania AKS Mikołów II – UKS Szopienice, które rozegrano w ramach katowickiej klasy A. W wyprawie tej towarzyszył mi polski groundhopper z Anglii. Wyprawa zaczęła się kiepsko, bo na stronie klubu z Mikołowa nie znalazłem adresu stadionu. Na dobrej stronie piłkarskiej był błędny adres. To spowodowało, że na meczu zameldowaliśmy się o 11.20, czyli w 20. minucie. Gospodarze prowadzili już 1:0.

Po trafieniu na walkower w Owieśnie, pojechaliśmy na mecz wałbrzyskiej klasy A do Pieszyc, gdzie miejscowa Pogoń podejmowała Niemczankę Niemcza. Przed tym meczem Niemczanka, z dorobkiem 18 punktów, była wiceliderem i traciła tylko punkt do lidera. Pogoń z dorobkiem 16 punktów była czwarta. Wybraliśmy się więc na mecz na szczycie. Do tego na trybunach po każdym ostrym wejściu kibice podkreślali, że to derby. Obie miejscowości są z powiatu dzierżoniowskiego.

Przeglądając terminarze,  w celu wybrania jakiegoś meczu w pobliżu mojego miejsca zamieszkania, trafiłem na zdjęcie kibiców Polonii Biała. Byłem mile zaskoczony, że coś takiego dzieje się  38 km ode mnie. Pojechaliśmy więc na mecz opolskiej klasy A, Polonia Biała – LZS Nowy Dwór Kórnica. Kiedy przyjechałem zobaczyłem na trybunach ludzi w zielonych koszulkach z szalikami klubowymi na szyjach. Na trybunie wisiał transparent z napisem: „Bialscy fanatycy”. Obok stał drugi (mniejszy): „Polonia Biała walcząc zwycięża”. Jeden z kibiców miał dużą flagę biało-zieloną. Kibice prowadzili doping. Jeden z nich miał megafon, a drugi bęben.

W ostatnim dniu wakacji wybrałem się (dokładniej to wybraliśmy się z Elą)  do Reńskiej Wsi na mecz opolskiej klasy A, w którym miejscowa Unia podejmowała LZS Jędrzychów. Na boisku w Reńskiej Wsi byliśmy już kiedyś, ale nie na meczu Unii. Wiedząc, że dzień wcześniej odbywały się tam dożynki, ciekawy byłem jak gospodarze  kondycyjnie wytrzymają ten pojedynek.

Stadion, na którym gra Wicher Wilchwy wpadł już mi w oko w zeszłym roku. Jest przy drodze Wodzisław – Jastrzębie, stąd gdy jeździłem tamtędy to widziałem duży budynek klubowy oraz niezłą trybunę, na której są plastikowe krzesełka. Z całej gamy meczów jakie odbywały się w niedzielę (24.08.2014) o godzinie 17.00 wybrałem Wicher Wilchwy (Wodzisław Śląski) – TKKF Jedność Grabownia (Rybnik). Był to mecz o mistrzostwo rybnickiej klasy A. Dodam, że Wilchwy to dzielnica Wodzisławia Śląskiego, w której według Wikipedii mieszka 6500 osób.

W sobotni wieczór pooglądaliśmy mecz skoczowskiej klasy A. Był to pojedynek Spójni Zebrzydowice z Tempem Puńców. Jadąc na ten mecz wiedziałem, że wchodzę na teren Arka, znanego groundhoppera z Zebrzydowic, który prowadzi bloga My Football Moments. Jednak tego dnia coś mu się pokręciło i wylądował na meczu w Zebrzydowicach, ale … koło Krakowa. Mnie wcześniej zachęcił do meczu w tych swoich Zebrzydowicach, pisząc, że w zespole gości zagra brat Ireneusza Jelenia. Niestety, ale takiego zawodnika nie zobaczyliśmy. W poprzednich meczach faktycznie grał.

W ostatni weekend miałem „wyłączoną” meczowo sobotę. Została mi tylko niedziela, w czasie której wybraliśmy się do zupełnie nieznanej mi Ligoty Tułowickiej. Grający tam zespół ma swoją nazwę – Zieloni. Występuje w opolskiej klasie A. Tego dnia podejmował Orła z Olszanki. Przed tym meczem Zieloni byli na IX, a Orzeł na VI miejscu. Dzieliło ich 6 punktów. Spodziewałem się więc wyrównanego meczu.