moje wielkie mecze

Tym razem, w roli reportera Opolskiej Piłki (strony OZPN), udałem się na mecz do Dziewiętlic. Byłem ciekawy, jak zakończy się pojedynek drużyn, które po dwóch kolejkach miały komplety punktów. Przed tym spotkaniem gospodarze mieli imponujący bilans bramkowy.  W dwóch meczach zdobyli siedemnaście bramek, a stracili tylko jedną. Gdy dojechałem do Dziewiętlic, to zaczęła się burza z ulewą. Dobrze, że burza dość szybko przeszła, ale deszcz lał cały czas. Na szczęście za jedną z bramek w Dziewiętlicach jest budynek klubowy, który ma daszek, pod którym mogłem sobie usiąść i robić zdjęcia. Bez tego miałbym problem.

Ta niedziela była jak za normalnych czasów, gdy w przestrzeni publicznej nie było tajemniczej nazwy COVID-19. Najpierw pooglądałem mecz w Kępnicy, a potem pojechałem do Goświnowic. Wszystko w ramach akcji przeglądu beniaminków klasy A, którzy są z gminy Nysa, a zrobili na mnie największe wrażenie grając w klasach B. LKS Goświnowice wykonał zadanie i zainkasował 3 punkty kosztem silnej drużyny z Grodkowa. Jak podjechałem pod stadion, to było pod nim mnóstwo zaparkowanych samochodów.

LZS Kępnica zagrała swój pierwszy mecz w klasie A. Widząc ten zespół w tamtym sezonie w klasie B byłem przekonany, że wyraźnie przewyższa ją i mógłby być w czołówce ligę wyżej . Byłem więc ciekawy, jak wypadnie w swoim pierwszym meczu po awansie.  Kępnica wygrała aż 15:0. Stało się tak głównie dlatego, że goście (też beniaminek) od początku zagrali w dziewięciu. Najtrudniejszym zadaniem kibiców było kontrolowanie aktualnego wyniku. Na trybunach często było słychać spory na ten temat. Bardzo dobrze zaczął sezon Paweł Lepak, który zdobył aż osiem bramek, z tego trzy w przeciągu dwóch minut. W zespole z Kępnicy bardzo dobry mecz zagrał Patryk Stasiak, który w tamtym sezonie był podstawowym graczem Polonii Nysa.

Osiem lat temu oglądałem najlepsze derby w okolicy. Był to mecz Jasienicy Górnej z Kałkowem, na którym było 330 widzów. Były też policja i firma ochroniarska. Spotkanie to rozgrywano  w lidze okręgowej. Po tylu latach z wielką ciekawością udałem się na te same derby, ale tym razem był to mecz w Kałkowie i do tego w klasie A. Zobaczyłem tak otwarte i zacięte spotkanie, że pomyślałem, że gdyby nasze najlepsze kluby grały z taką determinacją, to nie odpadałyby już w przedbiegach z europejskich pucharów.

UKS Karnków jest szczególnym klubem, bo leży w województwie dolnośląskim, a gra w rozgrywkach prowadzonych przez Opolski Związek Piłki Nożnej. W wyniku współpracy z OZPN-em wybrałem się tam na mecz klasy A, w którym spadkowicz zagrał z wiceliderem. Dzięki temu „zaliczyłem” trzysta trzecie boisko, na którym pooglądałem mecz. Nie wygląda ono na obiekt, na którym była „okręgówka”. Za to rozmawiając z miejscowymi działaczami i piłkarzami czuć, że oni żyją tym klubem. Spotkanie było przeciętne, ale z dwoma pięknymi bramkami. Oglądało go sześćdziesięciu widzów.

W pogoni za zaliczeniem trzechsetnego stadionu w ostatnią sobotę wybrałem się na mecze do Januszkowic i Gogolina. W tej pierwszej miejscowości oglądaliśmy z żoną mecz klasy A, którego scenariusz zwróciłby uwagę nawet w Lidze Mistrzów. Był to prawdziwy piłkarski rollercoaster, w którym dochodziło do niesamowitych zwrotów akcji. Na uwagę zasługuje fakt, że klub z Januszkowic ma bilety, co mnie kolekcjonera mocno ucieszyło.

W sobotę byłem na meczu w Wojborzu, a w niedzielę w Woliborzu. Trochę mi się te nazwy mylą. Trzeci raz w tym tygodniu (w czwartek byłem w Walimiu), oglądanie meczu mogłem łączyć z podziwianiem krajobrazu. Tego dnia poczułem się jak skaut, bo moją uwagę przykuł czarnoskóry zawodnik Słowianina, który moim zdaniem powinien przejść testy w jakimś klubie IV ligi. Na plus zaliczam to, że na tym meczu wałbrzyskiej klasy A sprzedawano lane piwo, choć na boisku było zaledwie 80 widzów.

W sobotę szukając futbolu w okolicach (szeroko pojętych) Bielawy trafiłem na mecz do gminy ... Kłodzko. Tam wicelider wałbrzyskiej klasy A podejmował drużynę z Polanicy-Zdrój. Drugi raz w ten weekend (i nie ostatni) oglądałem mecz w otoczeniu gór. Tym razem moją uwagę przyciągnęła klimatyczna wiata. Z graczy występujących na murawie zapamiętam bramkarza gości. Nie dlatego, że pięć razy wyciągał piłkę z bramki, bo nie było w tym jego winy i nie dlatego, że jakimiś niesamowitymi paradami ratował swój zespół, bo tego nie było. On wyróżnił się bluzą, a dokładniej napisem na niej – Adam Jestem. Oryginalny sposób przedstawienia się.

Boisko w Walimiu jest 287., na którym pooglądałem mecz. Zrobiło na mnie bardzo dobre wrażenie, ale nie jest na nie łatwo trafić. Dojazd do niego też nie można uznać za komfortowy. Spotkanie, na które się wybrałem, było pojedynkiem siódmego zespołu z trzecim wałbrzyskiej klasy A. Wyżej notowani goście, choć wygrali tylko 5:3, to w moich oczach zaprezentowali się znacznie lepiej, choć sporo pozostawiała do życzenia ich gra obronna. Jednak piłka nożna to taki sport, że nie zawsze lepszy wygrywa i tego dnia gospodarze byli bliscy zdobycia punktu, zwłaszcza, że mecz kończyli w przewadze.

W ramach współpracy z Opolskim ZPN udałem się do Jasienicy Górnej na derby gminy Otmuchów. Mecz był ciekawy i zakończył się wynikiem 2:2. Szkoda, że znowu trafiłem na deszczową pogodę. Oprócz tego, że utrudniało to robienie zdjęć, to spowodowało, że było mało kibiców. Po meczu odbyłem kilka rozmów, w tym m.in. z dwoma Ilaszami. Jeden z nich to prezes, a drugi, to piłkarz, który strzelił kiedyś cztery bramki zespołowi grającemu na drugim poziomie rozgrywkowym i był bliski podpisania z nim kontraktu. Dowiedziałem się też, że w Kastorze zaczynała karierę zawodniczka, która wygrała Mistrzostwa Europy do lat 17.

Po 16 latach Podzamcze, kuchennymi drzwiami,  wróciło do klasy A, stąd postanowiłem wybrać się na ich historyczny mecz. Na obiekcie, nazywanym przeze mnie stadionem Stali, zasiadło co najmniej 200 osób, które pooglądało spotkanie trzymające w napięciu do ostatniej sekundy, w której padł gol, po którym sędzia nie wznowił już gry. Obie bramki wpadły ze stałych fragmentów gry.

Na meczu w Malerzowicach Małych znalazłem się … przez pomyłkę. Spotkanie to nie było porywające i zbyt emocjonujące. Gospodarze pewnie wygrali 5:2. Goście, choć z dużo większej miejscowości, to przyjechali w jedenastu i mimo, że nie złapali żadnej czerwonej kartki, to kończyli to spotkanie w dziewięciu.

W ramach powiększania kolekcji zaliczonych stadionów wybrałem się do Lubrzy, gdzie miejscowy LZS podejmował Metalowiec Łambinowice. Gdy na początku II połowy było już 1:3, to pomyślałem, że trafił mi się mecz bez historii. Do tego zaczął padać deszcz, a temperatura spadła do 10 stopni. Jednak pod koniec spotkania emocje były olbrzymie, w tym trochę niezdrowych.

W czasie niedzielnej wizyty rodzinnej zrobiłem mały skok w bok i wyskoczyłem na mecz wałbrzyskiej klasy A. Mecz ten odbył się w Lutomi Dolnej (choć być może, że to już była Lutomia Górna). Skoro goście byli przed tym pojedynkiem wiceliderem, a gospodarze zajmowali XI miejsce, to spodziewałem się wysokiej wygranej tych pierwszych. Stanąłem więc w pierwszej połowie za bramką, na którą atakowali. Tymczasem do przerwy, to Kłos prowadził 1:0. Emocje były do samego końca meczu. Plus dla gospodarzy za prowadzenie cateringu. Kiełbasa dobra i w rozsądnej cenie.

Chcąc w tym roku zaliczyć pierwsze nowe boisko wybrałem się  na mecz LZS Niemysłowice-Dębowiec – Czarni Korfantów. Nie wiem, co mnie skusiło, ale wybór okazał się strzałem w dziesiątkę. Dawno żaden obiekt mnie tak nie oczarował jak ten w Dębowcu. A dokładniej  mówiąc w Prudniku. Raczej tego się nie spodziewałem. Zobaczyłem 10 goli, co w klasie A raczej nie jest czymś wyjątkowym. Za to za niespotykane mogę uznać sposoby celebrowania goli przez miejscowych i wcale nie mam na myśli piłkarzy. Chodzi o … południowoamerykańskich komentatorów.

W ramach „zaliczania” kolejnych boisk udałem się na mecz do Łagiewnik, które są w powiecie dzierżoniowskim. Boisko Zielonych to obiekt nr 218, na którym oglądałem mecz. Mimo, że to była tylko klasa A, to wyprawę uważam za bardzo udaną. Ciekawy stadion, interesujący mecz z sześcioma golami, bardzo oryginalny doping i jeszcze bardziej „wyjątkowy” bilet, to główne wspomnienia z tego wypadu.

Z Sieniawki, gdzie sędzia zaczął mecz 10 minut przed czasem, ruszyłem do Piskorzowa, gdzie zdążyłem na 14.00. Ten mecz też rozegrano w ramach wałbrzyskiej klasy A. Boisko w Piskorzowie jest pięknie położone. Wokół niego widać góry. Trzy lata wcześniej byłem w Ziębicach na meczu tych drużyn, który Sparta wygrała aż 9:0 i miała bardzo dobrze zorganizowany doping. Byłem ciekawy co zobaczę teraz.

W okolicach Wałbrzycha, Dzierżoniowa i Świdnicy można w niedzielę bez problemu pooglądać trzy mecze. Korzystając z przychylności tamtejszych terminarzy na godzinę 12.00 wybrałem się do Sieniawki, gdzie Czarni, w meczu wałbrzyskiej klasy A, podejmowali Polonię Ząbkowice Śląskie. Gdy dotarłem do celu była 11.55 i mecz się w najlepsze toczył. Okazało się, że zaczął się 10 minut przed czasem.

Jacek zaplanował na niedzielę derby Katowic i mecz Piasta z Lechią. Mi przypadło zadanie znaleźć coś pomiędzy, co nie wyrzuci nas za daleko od trasy Katowice – Gliwice. Po konsultacjach z groundhopperem Marcinem wybrałem mecz zabrzańskiej klasy A. Wylądowaliśmy więc w Przyszowicach. Szczerze mówiąc, to wcześniej nawet nie wiedziałem, gdzie taka miejscowość się znajduje. Wybór okazał się trafny.

Oglądając pierwszy raz spotkanie na boisku w Trzeboszowicach zmniejszyłem do sześciu liczbę obiektów piłkarskich powiatu nyskiego, na których jeszcze nie byłem podczas meczu. Okazja była znakomita, bo Trzeboszowice podejmowały sąsiednią wioskę, Dziewiętlice. Trafiłem więc na A-klasowe derby gminy Paczków, które oglądało aż 280 widzów.