moje wielkie mecze

Nie mogę uznać za udaną inaugurację pierwszoligowego sezonu w Opolu. Odra, po słabej grze, gładko przegrała ze spadkowiczem z Ekstraklasy. Przegrywała już po pierwszej akcji i ani przez moment nie była bliska dobrego rezultatu. Tego dnia do poziomu jej zawodników z pola dostroili się też bramkarze. Doping i frekwencja też nie były najlepsze. Największy plus, to fakt, że na trybunach przy Oleskiej zasiadła spora grupa kibiców ŁKS-u. – Dzięki za wejście, hej Odro dzięki za wejście – pod koniec meczu głośno podziękowali miejscowym fanom, bez pomocy których nie pojawiliby się w Opolu.

W ostatnim czasie Odra gra u siebie same mecze o przysłowiowe sześć punktów. Już nie wiem jak nazwać ten z Olimpią. Opolanom udało się wymęczyć zwycięstwo, ale do pełni szczęścia zabrakło jeszcze jednej bramki, która dałaby już pewne utrzymanie, a tak sympatycy Odry będą drżeć o nie w ostatniej kolejce. Jeszcze w 86. minucie było 0:0, a już w 90. Krzysztof Janus był sam na sam z Łukaszem Sapelą, którego wcześniej pokonał z rzutu karnego. Oficjalnie mecz oglądało prawie tysiąc osób, w tym grupka kibiców Olimpii, którzy stali w sąsiedztwie młyna Odry.

Odra Opole walczy o utrzymanie w I lidze. Wybrałem się na jej mecz z Wigrami, które już tę walkę przegrały. To było spotkanie z kategorii tych, które jak wygrasz, to wszyscy powiedzą, że tak musiało być, ale jak się potkniesz, to kibice nie zostawią na tobie suchej nitki. Odra wymęczyła skromne zwycięstwo po bramce Arkadiusza Piecha, który zdobył ją już w 3. minucie. To kolejne spotkanie, w którym zastosowano obostrzenia pandemiczne.

Nie pamiętam kiedy ostatnio widziałem tak dziwny mecz. Choć to było klasyczne spotkanie o przysłowiowe sześć punktów, to oba zespoły sprawiały wrażenie, że chcą przede wszystkim nie przegrać, a przy tym stracić jak najmniej sił. Po meczu, który był porażką obu zespołów, nie widziałem, żeby piłkarze byli załamani. Co dziwne, to  na trybunach ludzie nie okazywali żadnego niezadowolenia. Spotkanie było senne i bez żadnego dopingu. Jak po meczu wysłuchałem wypowiedzi obu trenerów, to odniosłem wrażenie, że są zadowoleni z postawy swoich piłkarzy. O co tu chodzi? Czy tylko ja widzę, że tym remisem Chojniczanka przypieczętowała spadek, a Odra stała się kandydatem nr 1, do tego, żeby spaść z nią i Wigrami?

Po 110 dniach przerwy, spowodowanej koronawirusem, udałem się na mecz do Opola. To było moje pierwsze spotkanie, na którym kibice mieli stosować się do ograniczeń epidemiologicznych. Mam to szczęście, że pojedynek Odry z Chrobrym był dopiero drugim meczem w Polsce, na który wpuszczono kibiców, czyli było to spotkanie, które z tych powodów zapamiętam jako wyjątkowe . Pomijając już te wątki historyczne, to mecz ten był dla mnie szczególnie ważny, bo Chrobry jest jednym z głównych konkurentów Odry w walce o utrzymanie w I lidze. Odra traciła do niego 3 punkty, stąd można było bez przesady powiedzieć, że to był pojedynek o przysłowiowe 6 oczek.

Choć byłem świadomy, że tym razem zmarznę, to wybrałem się na ostatnie w tym roku spotkanie Odry. Do tego był to pożegnalny, w roli pierwszego trenera opolan,  mecz Piotra Plewni. Miałem nadzieję, że piłkarze z Oleskiej podtrzymają passę i odniosą czwarte z rzędu zwycięstwo. Dużym magnesem był dla mnie przyjazd kibiców z Tychów, ponieważ w tej rundzie sektor gości w Opolu był zamknięty, a jednak lepiej ogląda się mecz, na którym słychać śpiewy dwóch zorganizowanych grup.

Do ostatniej chwili „biłem się z myślami”, czy jechać na ten mecz. Dokonałem jednak słusznego wyboru i spotkała mnie nagroda w postaci wysokiego zwycięstwa Odry, która zagrała najlepsze spotkanie, jakie w tym sezonie widziałem w jej wykonaniu. Za to Miedź zaprezentowała się fatalnie. Zespół mający w składzie m.in. takich piłkarzy, jak Łukasz Załuska, Valerij Sabala i Henrika Ojamaa chyba tylko raz zagroził bramce gospodarzy. A przecież ci dwaj ostatni mają na swoim koncie łącznie prawie sto występów w reprezentacjach Łotwy i Estonii. Wreszcie przy Oleskiej w sektorze gości mogli zasiąść przyjezdni kibice. I pojawiło się ich ... ośmiu.

Doczekaliśmy się pierwszego w tym sezonie ligowego zwycięstwa Odry na własnym stadionie. Z wyniku tego trzeba się cieszyć, bo obiektywnie patrząc Odra jest słaba. To zwycięstwo zawdzięcza zaangażowaniu swoich zawodników, szczęściu i ... piłkarzom Stali Mielec, którzy pokazali jedną z największych wad polskiej piłki, czyli kunktatorstwo i brak maksymalnego zaangażowania w każdym meczu. Jedyną bramkę zdobył reprezentant słowackiej młodzieżówki, przez którego przeniesiono termin tego spotkania. W meczu tym w barwach Odry zadebiutował Arkadiusz Piech. Wszystko to można było zobaczyć na kanale Polsatu Sport.

Pojedynki z Zagłębiem zawsze elektryzowały kibiców w Opolu. Tym razem było to jednak spotkanie bez kibiców gości i przez to mecz ten wiele stracił na swojej atrakcyjności. Do tego doszła niska frekwencja, dość senna atmosfera na trybunach i przeciętna gra na boisku. Piłkarsko Odra była słabsza, a mimo to powinna zainkasować trzy punkty. Niestety w końcówce meczu Szymon Skrzypczak nieskutecznie zabawił się w Panenkę i nie wykorzystał rzutu karnego. Zagłębie, jak na zespół mający w składzie Patryka Małeckiego, Szymona Pawłowskiego, Piotra Polczaka, Rafała Grzelaka czy Tomasza Hołotę, mocno w tej lidze rozczarowuje.

Meczem z Puszczą zacząłem kolejny sezon z Odrą Opole. Po remisie w Legnicy liczyłem na dobry występ piłkarzy Odry. Niestety, ale po słabym meczu, uległa ona Puszczy 0:1. Mając w pamięci czwartkowe popisy polskich klubów w Europie w tym meczu widziałem wiele podobnych zachowań. Ze spraw okołofutbolowych należy wymienić fajną inicjatywę piłkarzy Odry, którzy wyszli na to spotkanie w koszulkach z napisem: Nizioł jesteśmy z Tobą oraz transparent kibiców Odry, który przypominał rocznicę wybuchu powstania warszawskiego.

Odra Opole znalazła się w takiej sytuacji, że jej mecz z Bytovią był o przysłowiowe życie. Zwycięstwo dawało jej prawie pewne utrzymanie. Z kolei porażka, której w swoich myślach nie mogłem wykluczyć, stawiała ją nad przepaścią do II ligi. Od pewnego czasu wyczuwało się w Opolu napięcie na linii kibice – piłkarze. Nie zdziwił mnie więc transparent o treści: „Odra grać ku... mać”. Kiedy zapytałem pewną osobę, czy jedzie ze mną na mecz Odry, to ta powiedziała, że nie, bo będzie miała zbyt duży kontrast po obejrzanych w TV dwóch półfinałach Ligi Mistrzów. No to ja, żeby nie mieć takiego problemu, w drodze na Oleską 51 pooglądałem dwa mecze niskich lig.

Ostatnia sobota marca zapowiadała mi się bardzo interesująco, bo liczyłem, że mecz Odra – GKS będzie atrakcyjny piłkarsko i kibicowsko. Żeby mieć jeszcze więcej przyjemności z wyjazdu do Opola, to stworzyłem sobie  dwupak meczowy   i dorzuciłem  pojedynek ligi okręgowej w Tarnowie Opolskim. Spotkanie w Opolu, za sprawą piłkarzy Odry, rozczarowało mnie. Nie rozumiem też bardzo niskiej frekwencji przy Oleskiej, zwłaszcza na tzw. krytej. Jedyny plus to przepełniony sektor kibiców gości.

I połowa meczu Odry z Chojniczanką była bezbramkowa i bardzo słaba, choć od początku oba zespoły walczyły ze sobą jakby to były derby podwyższonego ryzyka. Do słabej gry dopasowały się trybuny, na których było smętnie. Fani Odry parę razy coś zaintonowali, a ośmiu sympatyków Chojniczanki milczało cały mecz i nie wywiesiło żadnych flag. II połowa też mnie nie zachwyciła, ale trzy bramki Odry i głośne Ole w wykonaniu kibiców z krytej trybuny były sporymi atrakcjami.

Przy dzisiejszej infrastrukturze drogowej wypad na jeden mecz do Olsztyna (550 km), to nie jest wielkie wyzwanie. A jak jedzie się wygodnym samochodem i ma się w nim fajne towarzystwo, to jest to wręcz przyjemność. Jeśli do tego poznaje się na miejscu wspaniałych ludzi i ląduje się w knajpie, w której dobrze karmią, to już wystarczy, żeby wyjazd uznać za udany. Szkoda, że do plusów tego wypadu nie mogę zaliczyć meczu, który był słaby, a w którym Odra zupełnie rozczarowała.

Niska frekwencja, niezły doping Odry, spóźnieni kibice Chrobrego, piękny gol Janusa, dwie bramki Niziołka, dobrzy zmiennicy oraz pewne zwycięstwo opolan, to najkrótsze podsumowanie tego spotkania. Sam nie wiem, czy tego dnia Odra była tak dobra, czy Chrobry tak słaby. Opolanie na zdobycie trzech bramek czekali przy Oleskiej ponad trzynaście miesięcy, a ja to nawet piętnaście.

Mecz z Wigrami miał zweryfikować moje proroctwo, które ogłosiłem po pierwszej kolejce na Twitterze, że po trzeciej Odra będzie liderem. Przez to, że spotkanie to Odra zremisowała, to z rozstrzygnięciem musiałem czekać do ostatniego niedzielnego meczu. Opolski zespół zagrał z Wigrami gorzej niż z Sandecją. Mecz ten oglądało sporo osób, ale tego dnia doping w Opolu był dużo słabszy, niż w poprzedniej kolejce. Na meczu był trener reprezentacji U-20, Jacek Magiera, który oglądał dwóch nowych piłkarzy Odry.

W meczu z Sandecją zobaczyłem zupełnie odmienioną personalnie Odrę. W wyjściowym składzie zagrało sześciu piłkarzy sprowadzonych po przyjściu trenera Mariusza Rumaka. Najbardziej znani z nich to Krzysztof Janus i Michał Szromnik. W tym meczu Odra zagrała bardzo dobrze i wynik 1:0 nie oddaje jej przewagi nad spadkowiczem z Ekstraklasy. Na meczu w Opolu pojawiła się grupa kibiców gości, która liczyła ponad 50 osób. Było sporo sympatyków Odry. Słabo liczebnie wyglądał jej młyn, który jednak zaprezentował dobry doping. Nagłośnił też akcję #CuddlaDawidka.

Stadion w Tychach, na którym byłem pierwszy raz, zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. To jeden z ładniejszych obiektów w Polsce. Trochę przypomina mi stadion Górnika Zabrze. Obiekt ten ma dobrą akustykę, co starali się wykorzystać fani obu drużyn. Bardzo fajny wyjazd zaliczyli kibice Odry, którzy przez cały mecz wspierali swoich piłkarzy, by jednak po ostatnim gwizdku dać im jednoznacznie do zrozumienia, co myślą o ich postawie. Patrząc obiektywnie na wszystko, myślę, że Tychy zasługują na to, by w przyszłości zagrać w Ekstraklasie.

Kiedy zbliżałem się do stadionu Odry, to wyglądał on tak, jakby miał się tam odbyć szczyt NATO.  A na meczu tym nie było kibiców gości. Oglądając to spotkanie widziałem w Opolu dwa światy. Jeden, to ten kibicowski, a drugi ten piłkarski. Oba dzieliła przepaść. Kibice prowadzili znakomity doping przez całe spotkanie, a po każdej straconej bramce byli głośniejsi. Z kolei piłkarze Odry byli przez cały mecz bezradni i zagubieni, a kolejne tracone gole tego nie zmieniały. Po meczu za swoją postawę musieli od fanów wysłuchać wiele cierpkich słów. Piłkarze Ruchu wyglądali na tle Odry jakby grali ligę wyżej, a oni zajmują ostatnie miejsce w tabeli. Tym meczem zadebiutował w Odrze Mariusz Rumak.

Odra Opole nie wygrała już dziesiątego meczu z rzędu. W tym czasie tylko w jednym spotkaniu zdobyła więcej niż jedną bramkę. Od razu wyjaśnię, że były to dwa gole. Mecz z Chrobrym był podobny do tego z Wigrami. Lepiej niż ostatnio wyglądał młyn Odry, z którego dochodziły już jednak pojedyncze głosy niezadowolenia. Pierwszymi kibicami, którzy w tym roku zasiedli w sektorze gości przy Oleskiej byli fani Chrobrego. Choć w Opolu widziałem ich już na godzinę przed meczem, to na stadionie rozmieścili się dopiero około 70. minuty.