moje wielkie mecze

W Polsce Zator to miejsce, do którego w weekendy jeździ wielu ludzi. Ja też wczoraj byłem w Zatorze, ale w ... czeskim, do którego raczej nikt nie jeździ, bo to zwykła wieś. Nie pojechałem tam szaleć na rollercoasterach, a oglądać mecz dziewiątej ligi, czyli odpowiednika naszej klasy C. To co tam zobaczyłem zwaliło mnie z nóg bardziej, niż jakaś podniebna karuzela. Na tej wsi jest boisko z krytą trybuną, potężnym budynkiem ze strefą wellness i fitness. Mają tam tablicę świetlną i punkt gastronomiczny, w którym sprzedają m.in. piwo. Tego dnia trafiliśmy na festyn dla policjantów i ich rodzin, przez co była bardzo szeroka oferta gastronomiczna.

Ten mecz był z kategorii tych zaliczonych przy okazji, czyli najpierw wybrałem miejsce wypoczynku, a potem szukałem w pobliżu jakiegoś piłkarskiego spotkania. Noclegi wykupiłem w Białce Tatrzańskiej, do której przybyliśmy z żoną w piątek, a w sobotę pojechaliśmy 75 km na mecz III ligi słowackiej. Była to całodniowa wyprawa, której zwieńczeniem miała być wizyta na meczu. Po drodze zaplanowałem „spacer w chmurach” w Zdiar oraz zwiedzanie słowackiej części Spiszu.

Zatęskniłem za grillowanym boczkiem, beczkową kofolą i czeskim klimatem niskich lig, stąd w sobotę wybrałem się na mecz do Czech. Poszukałem boiska, które jest w miarę blisko Nysy, a na którym jeszcze nigdy nie byłem. Okazało się bardzo ładnie położone i z ciekawą (jak na najniższą ligę) infrastrukturą cateringową. Mogłem podziwiać kibica, który przy dwunastostopniowej temperaturze oglądał mecz bez skarpet, w sandałach, spodniach za kolano i w koszulce z krótkim rękawem. Mniej zainteresował mnie sam mecz.

Velke Losiny to turystyczna wieś niedaleko Szumperka słynąca z termalnych basenów. My jednak przybyliśmy tam na mecz 5. ligi czeskiej, w którym miejscowy Sokol (w Czechach chyba co drugi klub nosi taką nazwę) podejmował FK Mohelnice. Na meczu było co najmniej 310 osób. Były bilety, kryta trybuna, piwo, kofola, grillowane mięsa, kiełbasy i makrele. A gdyby padał deszcz, to można było ukryć się pod dachem głównej trybuny.

Tym razem byłem w Czechach na stadionie, gdzie nie tylko pooglądałem mecz, ale też zjadłem, napiłem się, a do tego jeszcze ... przenocowałem. Poniżej m.in. o tym, dlaczego na pół godziny czeska policja zatrzymała nas na Cervonohorskim Sedle, jak na stadionie piwo lało się strumieniami, jak kibice gospodarzy nie przejmowali się wysoką porażką i kogo wziąłem za fanów Lazio.

Jak ja uwielbiam te mecze niskich lig czeskich, zwłaszcza za tą wspaniałą ich organizację. Tym razem na mecz najniższej ligi wybrałem się do Bela pod Pradedem. I tu, jak to przeważnie u naszych południowych sąsiadów bywa,  były takie elementy, jak wspaniały catering, kryta trybuna, znakomita murawa, bilety, losowanie nagród. Do tego przepiękne górskie widoki. A wszystko to tylko 50 km od mojego domu. No i przy okazji piłkarze obu drużyn zafundowali mi rekordowy wynik, bo 16:0.

Lubię jechać na mecz na boisko, na którym nigdy nie byłem i w zasadzie nawet nie wiem, jak ono wygląda. Tak właśnie było w przypadku wyprawy do Vrbna pod Pradedem. Przez to, że w Czechach, w okręgu ołomunieckim (blisko domu), byłem na meczach praktycznie wszędzie, to tym razem wybrałem się w region morawsko-śląski. Wyjazd na spotkanie 8. ligi połączyłem z turystycznym wypadem do miejscowości Karlova Studanka, którą uważam za najładniejszą w tym regionie.

Będąc na meczu w Krasno nad Kysucou miałem okazję zobaczyć ligowy debiut trenerski Pavla Stano, a po meczu z nim porozmawiać. Trybuna stadionu w tej miejscowości przypomina mi tę z Mikulovic w Czechach. Ogólnie stadion, Stano i stadionowa knajpa, to największe atrakcje tego meczu. Samo spotkanie przeciętne, a atmosfera na trybunach beznadziejna.

Z wyprawy na mecz do Trencina najbardziej zapamiętam (kolejność przypadkowa): piękny zamek, który wyraźnie widać ze stadionu i na który prowadzą klimatyczne uliczki, doping kibiców obu drużyn, z których jedni lewicują, a drudzy, to mniejszość węgierska, 12 godzin spędzone w miłym towarzystwie i dobrą grę Jangi.

Weekend piłkarski zaczęliśmy w piątek meczem II ligi czeskiej. Na pięknym stadionie w Ostravie-Vitkowicach, gdzie odbywają się słynny mityng lekkoatletyczny, pooglądaliśmy mecz inaugurujący Narodni Ligę. Niestety w ciągu 90 minut żadna drużyna nie stworzyła sytuacji bramkowej. Te piłkarskie męki oglądało zaledwie 472 widzów. Był człowiek z bębnem, który parę razy pociągnął słaby doping.

Przebywając stosunkowo blisko Słowacji skorzystałem z okazji i pojechałem na mecz tamtejszego krajowego pucharu. Wybór padł na najbliższą miejscowość, Cierne (Czerne). Tamtejszy SK Cierne (V liga) podejmował FK Cadca (III liga). Piękny stadion, do tego ładnie położony, smaczne piwo, chwilowy doping i emocjonująca I połowa, sprawiły, że z meczu wracałem bardzo zadowolony.

Jak się zorientowałem, że 42 km od mojego domu odbędzie się mecz Pucharu Czech, w którym zagra tegoroczny finalista tych rozgrywek, który ma fanów, których chyba można zaliczyć do TOP 5 czeskiej sceny kibicowskiej, to nie miałem wątpliwości, że muszę na to spotkanie pojechać. Ciekawy, a zarazem bardzo dziwny stadion, wizyta kibiców Opawy (wspartych przez pojedynczych fanów Śląska Wrocław), doping miejscowych, dobry catering, sześć goli i duże emocje piłkarskie, to wszystko potwierdziło celowość mojego wyjazdu.

Mecz Sulko Zabreh – SK Chvalkovice kończył naszą dwudniową wyprawę po Morawach, w czasie której zobaczyliśmy cztery spotkania, z których ten był trzecim oglądanym tego dnia. Opis tego meczu jest bliźniaczo podobny do poprzednich. Jego plusy, to piękny stadion z krytą trybuną, znakomita murawa, bilety i programy meczowe, piwo, grillowana makrela i kiełbasa. A wszystko to w V lidze.

O tym, żeby kiedyś pojechać na mecze do Unicova i Zabrehu myślałem od dawna. Cieszyłem się, że w niedzielę mogę je połączyć. Spotkanie w Cervence było takim na wypełnienie luki pomiędzy pojedynkami w tamtych miejscowościach. Tymczasem szczęka mi opadła do ziemi, gdy podjechałem pod boisko w Cervence. Super obiekt. Chyba najładniejszy na jakim oglądałem mecz VIII ligi. Do tego znakomity catering  z pysznymi grillowanymi makrelami, bilety, program meczowy i losowanie osób, które wygrają zgrzewki piwa. A sam mecz był starciem wicelidera z liderem.

Mecz w Unicovie był pierwszym jaki pooglądałem w niedzielę 28..09., a drugim, na którym byłem w Czechach od soboty. Spotkanie zaczynało się o nietypowej dla Polaków porze, bo o 10.15 rano. Na meczu tym było wszystko to, co zawsze jest w Czechach, a czego niestety często nie ma u nas.

Moja Ela ostatnio rzadko ze mną jeździ na mecze. Tymczasem kilka dni temu zaskoczyła mnie, bo powiedziała, żebym zorganizował jakieś mecze na sobotę i niedzielę. Tego mi dwa razy nie trzeba powtarzać. Pojechaliśmy na dwa dni do Czech. Zaplanowałem cztery pojedynki piłkarskie, nocleg na stadionie i pobyt na termalnym basenie. Pierwszy mecz, a zarazem jedyny w sobotę, pooglądaliśmy w Rymarovie, gdzie zagrano w ramach rozgrywek czeskiej IV ligi.

Kristoff, to polski groundhopper mieszkający w Anglii. Przyleciał specjalnie na finał Pucharu Polski. Po nim, gdy wracaliśmy razem z Warszawy do Nysy zainteresował się moimi opowieściami o niskich ligach w Czechach. Gdy usłyszał, że na wszystkich boiskach mają tam kryte trybuny, a na meczach są bilety, jedzenie i piwo, to powiedział, że bardzo chciałby w sobotę na coś takiego pojechać. Zabrałem go w ciemno do Cernej Vody, gdzie jeszcze nigdy nie byłem.  Kristoff miał tam piwo, jedzenie, dach nad głową i bilet. No i towarzystwo 100 miłośników czeskiej kopanej.

Wybierając mecz w miejscowości Velke Kunetice kierowałem się tylko tym, że jeszcze tam nie byłem. Tymczasem oglądając bardzo dobre i ostre spotkanie z Supikovicami ciągle słyszałem powtarzane przez ludzi słowo – derby. Okazało się, że obie te miejscowości leżą niecałe 3 km od siebie. Choć był to mecz w najniższej w rejonie Jesenika lidze i grały zespoły ze środka tabeli, to dostarczył olbrzymich emocji. Jeszcze nigdy nie byłem na meczu w Czechach, na którym towarzystwo było tak pijane. Tak całkiem po polsku. Może dlatego, że ten mecz grano kilkaset metrów od granicy z Polską?

W sobotę planowałem pojechać do Czech, żeby pooglądać tam jakiś wiejski mecz, ale koniecznie na boisku, na którym jeszcze nigdy nie byłem. Powstrzymały mnie od tego obfite opady deszczu. Nie chciałem zmoknąć (gdyby nie było tam dachu) lub zakopać się autem (gdyby dojazd był polną drogą). W ostatniej chwili wymyśliłem, że wpadnę do Mikulovic, które dwa lata temu zdegradowano z III ligi do najniższej, czyli VIII. Postanowiłem sprawdzić, jak tam jest po takiej degradacji. Wiedziałem, że nie zmoknę, bo krytej trybuny zapewne nie rozebrali.

Boisko w czeskiej miejscowości Stara Cervena Voda jest dwusetnym, na którym pooglądałem mecz piłkarski. Jak na najniższą ligę może zaskakiwać tym, że są tam aż trzy punkty gastronomiczne. Jest spory wybór jedzenia i picia. A wszystko to kilka kilometrów od polskiej granicy. Czech, który sprzedawał mi boczek nie mógł uwierzyć, że na meczach niskich lig w Polsce nie ma jedzenia, a zwłaszcza, że nie ma piwa.